Bron is een dansvoorstelling waarin verschillende generaties elkaar vinden, als gelijken. Het getuigt van kwetsbaarheid, verbeelding en kracht in menselijke verhoudingen.

Op livemuziek van Thomas Devos zoeken de dansers naar wat hen samenbrengt, naar wat hen verbindt en welke toekomst ze willen vormgeven.
Met water in een hoofdrol.
Met een bron als verzamelplaats.
Waar de mens zich vergaloppeert in zijn verlangen, waar leven stroomt en overstroomt.

Met bron keren Joke Laureyns en Kwint Manshoven terug naar de kern van hun werk.

Na de creatie van as long as we are playing als een ode aan de spelende mens, en promise me dat de vrijheid en roekeloosheid vierde, wordt bron een ode aan de scheppende mens: over de noodzaak van ‘maken’, over de mens als ‘maker’ en over de vraag naar de maakbaarheid van het leven.

In een poëtische en beeldende taal ontvouwt zich een wereld waarin beweging spreekt over het verlangen om ballast overboord te gooien, om terug te keren tot een essentie, om ergens thuis te komen.

Een voorstelling die raakt, verbindt en ons herinnert aan de kracht van gemeenschap.

In een tijdloze wereld van verbeelding gaan vader en dochter op zoek naar hun gemeenschappelijk gevoel voor schoonheid, kwetsbaarheid en humor.

In vier episodes gaan acteur Herwig Ilegems (Van vlees en bloed, Professor T) en danseres Kika Ilegems in dialoog met objecten en kostuums van beeldend kunstenaar Dirk Hendrikx, in een geluids-en lichtdecor van Senjan Jansen en Luc Schaltin. Laat je meeslepen naar een poëtische wereld, waar dans, beeldende objecten en geluid samenkomen om een betekenisvolle ervaring te creëren.

"Onze grootste kracht schuilt waarschijnlijk in ons wederzijds vertrouwen. Samen plaatsen we het echte naast de illusie en omarmen we het toeval als onze beste vriend." (Kika Ilegems)

Herwig Ilegems creëerde en speelde samen met Comp. Marius eerder een tiental voorstellingen. Nu creëert hij onder de vlag van het Antwerpse theatergezelschap samen met zijn dochter de dansvoorstelling ONCE.

Helder Seabra is een Portugese danser en choreograaf die al jaren actief is in België. Hij studeerde o.a. bij P.A.R.T.S in Brussel en danste bij Wim Vandekeybus (PUUR, Spiegel), Sidi Larbi Cherkaoui en Damien Jalet. Zijn eigen werk wordt gekenmerkt door een dynamische en gearticuleerde stijl, waarbij hij de energie van Vandekeybus naadloos vermengt met de poëzie van Larbi.

In 2015 ging Seabra’s In absentia, zijn tweede en ongetwijfeld sterkste voorstelling, in première. Tien jaar later herneemt hij deze uiterst energieke, viriele en gevoelige voorstelling met schitterende live muziek.

Vijf mannen onderzoeken en ervaren de emotionele, mentale en fysieke impact van verlies. Tien jaar na de première zijn ze ouder geworden en is de wereld veranderd, maar verlies is er nog steeds. Samen bieden ze het hoofd aan andere en nieuwe vormen van verlies, zoals het vervagen van jeugd of de stille strijd van vaders die vervreemden van hun kinderen. Het podium wordt opnieuw het strijdtoneel van pure energie, veerkracht en rauwe kwetsbaarheid.

“Je ziet zelden zo’n mateloze, hitsige energie op het podium. (…) Virtuoze dans die spettert van mannelijke energie. (…) Je kan er niet onverschillig naar kijken. Gaat dat zien.” pzazz.be, 19 dec 2024

Prémisse raconte les violences du silence, les confins de la folie, les choix intimes, la nécessaire réparation d’un personnage qui a vécu un traumatisme. Ce personnage alter-ego de la chorégraphe-danseuse, c’est Kali. Kali, comme le nom de la déesse hindoue de la destruction, de la transformation et de la préservation. Au-delà de l’histoire, Prémisse touche à la bataille intérieure entre la mort et la vie.

Mette Ingvartsen laat de nacht pulseren

Wat we ’s nachts doen, ziet de dag niet. Of, wanneer het zwarte gordijn over de dag valt, kunnen we ons overgeven aan dat wat we in het licht niet durven te tonen. Vaak laten we ons leiden tot een delirium van dans en muziek, waar plezier en extase flirten met chaos en gevaar. De regels vervagen en enkel het moment geldt nog.

En laat dat nu het uitgangspunt zij van Delirious Night, een voorstelling van de Deense choreografe en danseres Mette Ingvartsen (studeerde in 2004 af aan P.A.R.T.S. en woont en werkt sindsdien in Brussel): negen performers dompelen zich onder in een roes van onstuitbare, ontembare bewegingen. Geïnspireerd door gemaskerde bals, middeleeuwse dansmanieën en moderne raveculturen, balanceren ze op de rand van controle en overgave. Soms vechten ze tegen de stroom, soms laten ze zich meevoeren door de golven.

Ze bewegen op de hypnotiserende live beats van de Australische drummer Will Guthrie. Lachen wordt klappen, klappen wordt zingen, zingen wordt roepen – tot er niets anders overblijft dan pure beweging. Pijn transformeert in plezier, uitputting in extase.

De taal van het lichaam als diepste expressie van liefde.

Isabelle Beernaert keert terug naar de essentie van het duet, geïnspireerd door de acht vormen van liefde uit de Griekse filosofie. Op live herwerkte evergreens en gekende melodieën uit o.a. jazz, soul en rhythm & blues. Meer dan een dansvoorstelling: Amor Fati is een fysieke ervaring die liefde, verlangen en verlies tastbaar maakt.

Van stilleven naar levend lichaam.

Na een rijkgevulde carrière en een leven vol intense ervaringen staat Isabelle Beernaert op een nieuw artistiek kruispunt. In Amor Fati onderzoekt ze opnieuw de essentie van menselijke verbinding. Hoe beïnvloeden ademhaling, gewaarwording en intentie de manier waarop twee lichamen zich tot elkaar verhouden? Hoe wordt beweging een echo van ons diepste voelen? Net zoals in een gesprek de pauzes betekenis geven aan woorden, creëert de stilte tussen bewegingen een sensuele spanning en een ruimte waar zwaartekracht voelbaar wordt. Het lichaam blijft spreken, de verbinding versterkt.

Isabelle's unieke choreografische signatuur nodigt uit om dans niet slechts als een visuele kunstvorm te zien, maar om de fysieke intensiteit ervan mee te beleven— als een echo van ons eigen bestaan.

Stilstand en beweging, overgave en weerstand, passie en verstilling. Amor Fati - bestrijdt het lot niet, maar omarm het in haar volle schoonheid.

Een kopstoot van een dansvoorstelling: energiek én teder. Absolute must see!

Exact tien jaar geleden ging de Portugees-Belgische choreograaf Helder Seabra in première met In Absentia; zijn tweede en ongetwijfeld sterkste voorstelling. Tien jaar later herneemt hij deze uiterst energieke, viriele en gevoelige voorstelling met schitterende livemuziek.

Er mag gehuild en gelachen worden. Vijf mannen onderzoeken en ervaren de emotionele, mentale en fysieke impact van verlies. Tien jaar na de première zijn ze ouder geworden en is de wereld veranderd, maar verlies is er nog steeds.

Samen bieden ze het hoofd aan andere en nieuwe vormen van verlies, zoals het vervagen van jeugd of de stille strijd van vaders die vervreemden van hun kinderen. Het podium wordt opnieuw het strijdtoneel van pure energie, veerkracht en rauwe kwetsbaarheid.

In The Disappearing Act onthult Yinka Esi Graves de vaak vergeten invloed van zwarte cultuur op flamenco. Tegelijk onderzoekt ze hoe camouflage een manier kan zijn om fysiek aanwezig te zijn in een vijandige omgeving. Yinka Esi Graves, geboren in Londen in een familie van Ghanese en Jamaicaanse afkomst, trok naar Andalusië om flamenco te studeren.

In haar solodebuut graaft ze naar vergeten verhalen en maakt ze zichtbaar wat de tijd in ons achterlaat. Ze staat op het podium samen met flamencogitarist Raúl Cantizano, drummer Donna Thompson en flamencozangeres Rosa de Algeciras.